خانه نورتون در سال 1984 برای هنرمندی به نام لین نورتون و نویسنده ای به نام ویلیام نورتون، طراحی شده است. این بنا که معمارش فرانگ گری است، به دلیل شکل غیر معمول و مصالح متنوعش معروف است. خانه نورتون مانند خانه خود گری در سانتا مونیکا، مجموعه ای مجسمه ای از مصالح روزمره است. در واقع خانواده نورتون ها، در سال 1983 خانه گری را دیده بودند و مورد تاییدشان قرار گرفت. بنابراین یک سال بعد، آنها به او سفارش دادند تا خانه خود را در یک زمین باریک و رو به اقیانوس در پیاده رویِ ونیز طراحی کند. گری در این پروژه، به اکتشاف خود در ایجاد معماری با مصالح روزمره، هزینه ی پایین در ساخت و خلق فرم مجسمه گون ادامه داد.

این ساختمان به طور فرمی،شامل گروهی از جعبه های مختلفی است که توسط راه پله های داخلی و خارجی به هم متصل شده اند و هر کدام دارای یک فضای باز در بالای خود هستند. طبقه همکف که دو اتاق خواب، یک استودیو و یک گاراژ در آن قرار دارد، به طرز ماهرانه ای از دیواره خیابان عقب کشیده شده است. حجمِ بنا، کاشی هایی به رنگِ آبی روشن را به خود پوشانده است. طبقه دوم که شامل فضاهای اصلی زندگی از جمله آشپزخانه و پذیرایی است، در تلاش برای حفظ حریم خصوصی، دورتر از بقیه حجم قرار گرفته است. این فضا به یک تراسِ مشرف به اقیانوس باز می شود. طبقه سوم شامل اتاق خواب دیگری و راه پله خارجی به تراس پشت بام است.

با این حال، برجسته ترین شکل ساختمان، قسمت استودیوی آن است: یک جعبه بنفش که که روی ستونی قرار دارد و جلوی تراس اصلی بنا واقع شده که فقط با یک پله خارجی قابل دسترسی است. این استودیو دارای پنجره ای پانوراما رو به اقیانوس است. کرکره های چوبی و تکه های الواری که در بالای استودیو قرار می گیرند، آن را شبیه به ایستگاه نجات غریق می کنند، مرجعی بصری که هم برای مکانِ پروژه قابل استفاده است، همانطور که در ساحلی است که در آن غواصی امری عادی است و هم  برای مشتری، همانطور که ویلیام نورتون در جوانی خود نجات غریق بود. اگرچه این اتاق بهترین دید به اقیانوس را دارد، اکثر پنجره های خانه رو به آن هستند. این امر باعث ایجاد حریم خصوصی بهتری شود.

خانه در نهایت، انسجام خود را با تکه تکه شدنfragmentation می سازد. هیچ جزئیاتِ واحدی  در این کل وجود ندارد. در عوض، جزئیاتِ عجیب و متضاد چیدمانی آن است که برای ایجاد یک کل متحد می شوند: دیوارهایی گچی برای برجسته سازی اشکال هندسی شان، در رنگ های مختلف نقاشی می شوند، در حالی که سایر بخشها با کاشی کاری متضاد تزیین شده اند. یک دودکش بلند و قرمز که پشت شیشه قابل مشاهده است که از دورن خانه تا یک سایبان شیشه ای در سطح سقف ادامه دارد. یک ساختار ساده متشکل از الوارهای چوبی، ورودی غیرمتعارف آن را نشان می دهد. همانند خانه خود گری، ویژگی های متفاوت این خانه، در یک انسجام عجیب ادغام می شوند.

گری با بودجه بسیار کمی خانه نورتون را طراحی کرد و ساخت. او که قبلاً مصالح ارزان تر و استانداردتری را تجربه کرده بود، توانست از "روزمره بودن" آنها استفاده کند و با آنها چیزهای منحصر به فردی خلق کند. وی با استفاده از مواردی نظیر حصارِ زنجیره ای، کاشی آشپزخانه معمولی، راه پله های صنعتی، با صرف هزینه بسیار اندک، یک معماری حائز اهمیت را خلق کرد.