به گزارش ایسنا به نقل از گیزمگ، نانوماده جدید محسن رحمانیان و همکارانش در دانشگاه ملی استرالیا دارای فیلم نازکی است که به طور پویا تشعشعات مضر را منعکس می‌کند زیرا تشعشات خورشید و منابع دوردست دیگر در فضا می‌توانند آسیب‌های جدی برای انسان‌ها به دنبال داشته باشند.

لباس‌های فضایی، فضاپیماها و ابزارهای فضایی همگی مجهز به سپر ضخیمی جهت محافظت از خدمه و اشیا در مقابل پرتوهای ماورابنفش و مادون‌قرمز مضر هستند؛ با این حال، این مواد اغلب حجم زیادی اشغال می‌کنند و این موضوع در فضا که تحرک‌پذیری و وزن حداقل در اولویت هستند، ایده‌آل نیست.

نانوماده جدید با ضخامت بسیار کمتر همان عملکرد سپرهای فضایی حال حاضر را خواهد داشت و سطح آن از نانوذراتی تشکیل شده که می‌توانند طول‌ موج‌های خاص نوری (طول موج‌های مادون قرمز و فرابنفش) را در صورت نیاز منعکس کنند.

همچنین لایه‌های مختلف نانوماده جدید امکان عبور یا مانع‌شدن از عبور این نور از خلال آن را می‌دهد و کاربر می‌تواند با تغییردادن دما حین پرواز این حالت را تغییر دهد. با حرارت‌دادن و خنک کردن این ماده، نانوذرات کمابیش به خاطر منبسط‌شدن یا منقبض‌شدن‌شان نور را کمتر می‌شکنند.

محسن رحمانی، رهبر ارشد این مطالعه، گفت: نکته مهم درباره دستاورد جدید این است که با تغییر دادن دمای نانوذرات، می‌توانیم شاخص انکساری آن‌ها را تغییر دهیم و این امر به تغییر در ویژگی‌های نوری نانوذرات می‌انجامد.

وی ادامه داد: این نانوذرات باید قادر باشند قبل و پس از تغییر دادن ویژگی‌های نوری رفتار متفاوتی داشته باشند، بنابراین می‌توان چگونگی تعامل آن‌ها با نور را کنترل و در صورت نیاز طراحی کرد.